Powiat, który wybudował halę sportową z lodowiskiem i przekazał ją zespołowi szkół, postanowił stosować tzw. „metodę czasową” przy odliczaniu VAT. Obecnie obiekt wykorzystywany jest zarówno w celach edukacyjnych, jak i komercyjnych, co wymaga ustalenia proporcji podatku do odliczenia. Samorząd uznał, że uwzględnienie rzeczywistego czasu użytkowania hali – odpłatnego i nieodpłatnego – lepiej oddaje faktyczny zakres wykorzystania obiektu na potrzeby działalności gospodarczej niż tzw. „metoda obrotowa” (metoda przychodowa) wskazana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Z takim podejściem nie zgodził się jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, twierdząc, że liczba użytkowników (a nie tylko czas) wpływa na koszty eksploatacji, jak np. zużycie mediów. Zalecił więc zastosowanie metody opartej na obrotach, uwzględniającej m.in. otrzymywane dotacje.

Spór zakończyły jednak sądy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że czasowa metoda oparta na mierzalnych danych jest precyzyjna i racjonalna. Podkreślono, że zmienna liczba użytkowników ma niewielki wpływ na ogólne koszty utrzymania obiektu. Stanowisko to potwierdził także Naczelny Sąd Administracyjny, wskazując, że metoda czasowa zaproponowana przez samorząd lepiej odzwierciedla rzeczywisty charakter działalności.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 04.09.2025 r., o sygn. akt I FSK 1642/22.